Dag 2: Ik kijk mijn ogen uit!

In de ochtend landen we in Nairobi en stappen we op het vliegtuig richting Kigali. Dit is een kleiner vliegtuig, maar er is wel een scherm en we krijgen een maaltijd.

Eenmaal geland ontmoeten we Polikarbe en Samuel. Polikarbe is onze chauffeur en Samuel is de zoon van mama Rose en baas van Mwana Ukundwa. We rijden met Polikarbe en Samuel richting Guesthouse Bethany Isany. Onderweg staan we in de file, omdat er een diploma-uitreiking is en ik kijk mijn ogen uit. Er is zoveel te zien! De vrouwen met mooie jurken, kinderen op hun rug en van alles op hun hoofd. Wat me direct opvalt, zijn de greppels langs de weg en de scootertaxi’s die overal doorheen scheuren, levensgevaarlijk.

Bij het Guesthouse hebben we wat tijd voor onszelf en kan alles even bezinken, ondertussen geniet ik van het uitzicht over Kigali. Na de lunch, een buffet met wortels, bonen, spaghetti en gebakken aardappels, gaan we naar het Genocide Memorial. Het begint met een filmpje waar ik mijn aandacht niet echt bij kan houden. Daarna volg ik een audiogids in het Nederlands wat ik heel interessant vind. Het indrukwekkendste om te zien vind ik de botten en schedels van de mensen die tijdens de genocide dood gegaan zijn.

Als we weer terugkomen bij het Guesthouse ga ik na het avondeten vroeg slapen, omdat dat in het vliegtuig niet gelukt was. Ik slaap met Annemarie samen op een kamer, heel gezellig.

Een eerste, indrukwekkende dag, waarin ik me nog niet helemaal realiseer dat ik echt in Afrika ben. Het is compleet anders, maar het voelt toch zo vertrouwd. Ik heb ontzettend veel zin in de komende dagen.