Dag 3: Het feit dat ik in Rwanda ben, begint door te dringen.

29 juli 2015

In de ochtend douche ik koud(!) en pak mijn tas in omdat we vandaag naar Rubengera gaan. Het feit dat ik in Afrika ben, begint door te dringen. Mijn eerste nacht in Rwanda onder een klamboe is goed bevallen. En het is fijn wakker worden, het voelt goed.

Na een ontbijtje met ‘scrambled eggs’ en warme melk rijden we naar Mwana Ukundwa in Kigali en ontmoeten daar mama Rose. We zitten in een kring en iedereen stelt zich voor. Mama Rose vertelt over haar leven, een indrukwekkend verhaal. Ze vertelt over de belofte die ze deed tijdens de genocide, dat als ze het zou overleven ze mensen zou gaan helpen. Zo richtte ze in 1995 Mwana Ukundwa op met hulp van God.

Renate vertelt na afloop van het gesprek dat ons een verrassing te wachten staat, kleding op maat laten maken. We rijden naar een winkeltje waar iedereen een stofje uitzoekt en aangeeft wat hij of zij wil. Ik bestel een korte rok.

Daarna lunchen we bij een buffet-restaurant. Het begint op te vallen dat het eten op elkaar lijkt. Hier eten ze twee keer warm, anders dan in Nederland. Als ‘toetje’ krijgen we fruit, zoals passievrucht, mango, ananas en banaan. Het drinken krijgen we in flesjes waar we met een rietje uit drinken. De flesjes worden in een fabriek schoongemaakt en hergebruikt.

Na het lunchen, rijden we 2,5 uur over een geasfalteerde weg naar Rubengera. Ik kijk alweer mijn ogen uit en zwaai naar de mensen. Halverwege stoppen we bij een waterval. We geven flesjes en pennen aan kinderen die daar toevallig zijn. Ik ga op de foto met een jongetje dat ik een flesje heb gegeven.

Wat mij opvalt deze rit, zijn de geitjes langs de weg en het feit dat er bijna geen stoplichten en verkeersborden zijn. Volgens mij zijn er geen verkeersregels en als die er zijn, worden die niet echt nageleefd. Toch rijdt iedereen wel relaxed.

Bij de zusters krijgen we de kamers te zien, ongeveer gelijk aan die van Bethany Isany. De naam van de gemeenschap is Abaja Ba Kristo, wat dienaren van God betekent. We volgen een dienst van de zusters in een klein zaaltje, bij de liedjes zijn instrumenten en ze lezen voor uit Jeremia. Annemarie stelt ons voor en we zingen Jezus is de goede herder.

 

Foto’s