Dag 13: Bijzonder om te zien dat iedereen gewoon op z'n beurt wacht.

In de ochtend ontbijten we en daarna houden we een presentatie over Nederland en de Rwandezen over Rwanda. Onze presentatie beginnen we met groeten, drie kussen. Daarna vertelt Peter wat over het land als toekomstig aardrijkskundedocent en spijkerpoepen we, waar ik aan meedoe. Vervolgens zegt Annemarie wat over serieuze onderwerpen zoals drugs, prostitutie en abortus. We zingen samen ‘het Wilhelmus’ en ‘15 miljoen mensen’. Verder spelen we het verhaal van Jantje en het gat in de dijk en springtouwen we. De Rwandese presentatie is een traditionele bruiloft en dat is grappig om te zien.

Na de presentatie is het tijd voor afscheid. We nemen nog een paar foto’s en wisselen contactgegevens uit. Daarna is er een groep kinderen met hiv/ aids, waaronder een paar van het kamp. Ik deel heel veel uit zoals gummetjes, potloden, pennen en knuffels. Daarna haal ik scoubidou. Ik doe voor hoe het moet, iedereen pakt netjes drie of vier touwtjes en probeert er wat van te maken, leuk om te zien. Ik vind het bijzonder om te zien dat iedereen gewoon op z’n beurt wacht.

Daarna moeten we vertrekken, we rijden naar Kigali voor de gastgezinnen. We zien Polikarbe weer en bij de gastgezinnen aangekomen blijkt het heel luxe te zijn. Met Leanne, Annemarie en Peter ga ik naar mama Rose. Heel leuk is dat Germa en Ankelien ernaast zitten en er een grote tuin is. In de avond eten we na een tijdje weer salade die met fleswater gewassen was, die we dus kunnen eten. In de avond gaan we vroeg slapen, omdat dat bij het kamp niet veel gelukt was.