Dag 11: In contact komen met leeftijdsgenoten uit Rwanda.

Vandaag de tweede dag van het zomerkamp en we gaan een huis bouwen, ik ben benieuwd hoe ze dat hier doen. De dag begint om 06.00 omdat mijn groep moet schoonmaken. Het is onduidelijk wat we moeten schoonmaken en uiteindelijk helpen we bij het bereiden van het eten.

Na het ontbijt, gaan we al vroeg naar het huis toe, het is heel lang lopen en we moeten een berg op. Als we bij het huis aankomen, is er niet echt een duidelijk plan, het lijkt alsof iedereen gewoon maar wat doet. Als eerst ga ik helpen bij stenen tillen, maar al gauw help ik bij ‘cement’ gooien. Het cement is gemaakt van aarde met water, alles gaat heel anders dan in Nederland. Er zijn mallen voor de stenen en daar wordt aarde met water ingedaan, dat moet heel lang drogen en dan is het hard genoeg voor het huis. De steigers zijn van houten takken.

Als we teruglopen heb ik een interessant gesprek over van alles. Samen met informatie uit andere gesprekken is me het een en ander duidelijk geworden. Ik leg uit dat als in Nederland twee mannen hand in hand lopen, het eruit ziet alsof ze gay zijn. In Rwanda lopen super veel mannen hand in hand, maar gay zijn is niet toegestaan.

Ik zie heel veel gevangenen werken langs de weg met één bewaker en vraag waarom de gevangenen niet weglopen. Dat blijkt te zijn, omdat ze het zien als hun huis, de straf veel hoger is als ze weglopen (hetzelfde als in Nederland) en omdat iedereen op elkaar let.

Ik hoor ook heel vaak het woord ‘amazungu’. Veel kinderen langs de weg roepen het naar ons als ze ons voorbij zien komen. Eerst dacht ik dat het blanke betekende, maar het blijkt met rijkdom te maken hebben. Dus ook iemand met een donkere huidskleur kan ‘amazungu’ genoemd worden. Ik vroeg of het een positief of negatief woord is. Dit heb ik aan meerdere mensen gevraagd om te kijken of daar hetzelfde antwoord uitkomt. Mij is duidelijk geworden dat het afhangt van wat iemand komt doen, met welk doel hij/ zij in Rwanda is. Het is niet per definitie goed of fout.

Mij is ook duidelijk geworden hoe een schooldag eruit ziet in Rwanda. Op de basisschool (Primary School) duurt een schooldag van half 8 tot 12 uur en op de middelbare school (Secondary School) van half 8 tot 14 uur. Anders dan in Nederland hebben de leerlingen 3 maanden school en dan 3 weken vakantie. Veel kinderen slapen, eten en leren op school, ze leven voor 3 maanden op school. Ook anders dan in Nederland, zijn de lessen in Engels en niet in het Kinyarwanda. In Nederland is dat uiteraard Nederlands. Bijzonder is dat er een speciale taal is die ze leren, Swahili. Als ik het goed begrepen heb, is dat voor business.

Als ik weer aankom bij Mwana Ukundwa heb ik even wat tijd voor mezelf en aan het eind van de middag is er een spreker. Hij vertelt over voor, tijdens en na de genocide. Na het eten is er een discussie over kansen. Zo komt er naar voren dat in Rwanda het risico zit dat je naar de kerk gaat omdat je toch niks te verliezen hebt, omdat je arm bent en dat de kerk in Nederland aan het vergrijzen is.